Większość konferencji jest zarządzana przez specjalnie powołane komitety organizacyjne. Komitet organizacyjny gromadzi zwykle listę potencjalnych uczestników, do których wysyła tzw. pierwszy cyrkularz. Jest to zazwyczaj krótka ulotka informująca o miejscu i celu konferencji oraz zawierająca prośbę o wstępne zgłoszenie chęci uczestniczenia w konferencji - zazwyczaj rozsyła się ją na rok przed terminem konferencji. Do osób, które przyślą zgłoszenie chęci uczestnictwa wysyłana jest na kilka miesięcy przed konferencją informacja, w której podane są już zwykle dokładne dane na jej temat, tj. koszty uczestnictwa, lista zaproszonych wykładowców, itd.
Następnym etapem jest selekcja zgłoszeń, które mają najczęściej postać krótkich streszczeń wystąpień zwanych abstraktami. Na podstawie tekstów, a także znajomości dotychczasowego dorobku zgłaszających dokonuje się selekcji wystąpień na wykłady plenarne, ogólne, komunikaty ustne i postery. Selekcja ta jest dokonywana przez komitet naukowy konferencji, który nie zajmuje się bezpośrednio jej organizacją, lecz złożony jest z autorytetów naukowych w danej dziedzinie. Zaproszenie do udziału w komitecie naukowym prestiżowej konferencji jest rodzajem zaszczytu i formą uznania dla dotychczasowych dokonań naukowca. Komitet naukowy ustala też kolejność wystąpień w ramach sesji sekcyjnych i ustanawia przewodniczących poszczególnych sesji.
Szczegółowy program konferencji jest ostatecznie ustalany na kilka tygodni przed konferencją przez komitet organizacyjny i wysyłany w formie programu jako zaproszenie do wszystkich osób, które zarejestrowały swój udział na konferencji. Od tego momentu nie ma już zwykle możliwości rejestrowania swojego udziału w konferencji.
Do zadań komitetu organizacyjnego należy też zwykle druk materiałów konferencyjnych, na które składa się zwykle: dokładny program konferencji, skorowidz nazwisk uczestników, oraz zbiór nadesłanych abstraktów lub artykułów. Na dużych konferencjach materiały te tworzą obszerną księgę, która zwykle dla wygody uczestników jest dzielona na księgę abstraktów (artykułów) oraz księgę z programem i skorowidzem nazwisk. Coraz częstszym zwyczajem jest dostarczanie księgi abstraktów (artykułów) w formie płyty CD.
|
|
|
 |